Skip to main content

Penalty: Dan Vaghela

It's someone's crime and the penalty others pay,
A different truth, some lose and some rejoice.

They distribute on paper and 
the newspapers declare a million promises,
There are separate , free food services, 
and their  flags  flutter hungry of  credits.

You dance, you weep, you will remain a joker,
People will laugh, o assistant, beat the drum.

You came in the world without any clothe and will  leave so,
then why have you secret lockers and so many pockets?

The world is a home, but within a home, so many homes .
There too, you are afraid to enter, O Dan, you don't have the permission.

દાન વાઘેલા
સજા ! 

કોકનો  જ   ગુન્હો   ને   ભોગવતા    કોક   સજા ! 
જુદેરું   સત્ય    ક્યાંક   ખોટ    બહુ   લેય   મજા ! 
          કાગળ પર  લ્હાણી  ને છાપામાં લાખ    વચન ;
           અન્નક્ષેત્ર  અલગારું,  જશ  માગે  કોક  ધજા ! 

नाचेगा     रोयेगा     तुं     जोकर      ही     रहेगा ; 
लोग   सिर्फ     हसेगा,    जंबूरे    ढोल       बजा ! 
            नग्न  आया  जग   में   तुं   ऐसे  ही   जायेगा ; 
            તોય   ગુપ્ત   ખીંચી    ને   કેટકેટલાંય   ગજા ! 

વિશ્વ એક  ઘર  છતાંય  ઘરમાં  પણ  ઘર   અનેક ; 
ત્યાંય   થાય   મૂંઝારો,   મળે   નહીં   'દાન'  રજા ! 

       *વિશ્વ લૉકડાઉન પ્રભાવ *

Comments

Popular posts from this blog

Two Poems: Vajesinh Pargi

1. There was No fistful grains. On hearth  Mother had Pebbles in the pot Boiling in the pot. The children  grasped this And slept Forgetting hunger. 2. Bundle on the head, Child on arm, Hunger in belly, Parched throat, Tears in eyes And helpless hands. With this much load We  We were rushing  towards our native house. The end of earth Is very far And the feet are bleeding. We had come  to earn our bread But we got The pain  Of entire world. વજેસિંહ પારગી બે કવિતા 1. ઘરમાં નહોતું  મૂઠી ધાન તો મા ઉકાળતી રહી હાંડલીમાં પથરા કલાકોના કલાકો. ચૂલા પર હાંડલી જોઈને સમજી ગયાં છોકરાં ને સૂઈ ગયાં ભૂલીને ભૂખ. 2. માથે પોટલાં ને કાખમાં છોકરાં પેટમાં ભૂખ ને ગળામાં શોષ આંખમાં આંસુ ને લાચાર હાથ. આતાટલો બોજ ઊંચકીને ભાગ્યાં છીએ અમે ઘર ભણી. બહુ દૂર છે ધરતીનો છેડો ને પગમાંથી વહે છે લોહીની ધાર. અમે તો આવ્યાં હતાં  રળવા રોટલો પણ દઈ દીધી અમને દુનિયા આખીની પીડા.