Skip to main content

Walking: Ashok Chavda 'Bedil'

I wish, ultimately I reach walking,
To my village I go,walking

The tar is melting in my eyes,
I have branded my feet, walking.

He might not have walked like , me,
Though to the forest, Rama went on exile .

The exhausted,broken body was crumpled,
No shyam came to save,walking.

No shoulder, I got  to bear my body
'Bedil' , I reached my  grave, walking.

ચાલીને 
અશોક ચાવડા ‘બેદિલ’

કાશ! પ્હોંચાય આમ ચાલીને;
પ્હોંચવું છે જ ગામ : ચાલીને.

આંખમાં ઓગળી રહ્યો ડામર,
પગને દીધા છે ડામ ચાલીને.

મારી માફક નહીં જ ચાલ્યા હોય,
છો ગયા વનમાં રામ ચાલીને!

થાક્યું-પાક્યું શરીર પીંખાયું,
કામ આવ્યા ન શ્યામ ચાલીને.

ના મળ્યો એક પણ ખભો ‘બેદિલ’,
દેહ પ્હોંચ્યોં સ્વધામ ચાલીને.

Comments

Popular posts from this blog

Two Poems: Vajesinh Pargi

1. There was No fistful grains. On hearth  Mother had Pebbles in the pot Boiling in the pot. The children  grasped this And slept Forgetting hunger. 2. Bundle on the head, Child on arm, Hunger in belly, Parched throat, Tears in eyes And helpless hands. With this much load We  We were rushing  towards our native house. The end of earth Is very far And the feet are bleeding. We had come  to earn our bread But we got The pain  Of entire world. વજેસિંહ પારગી બે કવિતા 1. ઘરમાં નહોતું  મૂઠી ધાન તો મા ઉકાળતી રહી હાંડલીમાં પથરા કલાકોના કલાકો. ચૂલા પર હાંડલી જોઈને સમજી ગયાં છોકરાં ને સૂઈ ગયાં ભૂલીને ભૂખ. 2. માથે પોટલાં ને કાખમાં છોકરાં પેટમાં ભૂખ ને ગળામાં શોષ આંખમાં આંસુ ને લાચાર હાથ. આતાટલો બોજ ઊંચકીને ભાગ્યાં છીએ અમે ઘર ભણી. બહુ દૂર છે ધરતીનો છેડો ને પગમાંથી વહે છે લોહીની ધાર. અમે તો આવ્યાં હતાં  રળવા રોટલો પણ દઈ દીધી અમને દુનિયા આખીની પીડા.