Skip to main content

What is this Great Sound?,: Gautam Vegda

What is this Great Sound?

Resounding the whole world
The ear piercing screams and wailing
Like the blows of axe on the heart.
It does not matter 
to the oppressors 
In the least,
Devoid of feeling or thinking.
These screams, heartburns
And footfalls
Will shake their chairs.
They won't forgive you
Even if you wash their bleeding feet and 
drink the water.
The bundles that set out for their homes will reurn
With the flames of revolution.
Their parched bellies and throats
will fan the fire.
The workers will ask
For the accounts. 
In the revolt
The forts and the empires
Will crumble 
And they will take away
their share of bricks
From the rubble.

ગૌતમ વેગડા
આ મહાનાદ શાનો છે?

સમગ્ર વિશ્વમાં શ્રાવ્ય,
કાન ચીરતી કિકિયારીઓ અને રુદન,
હ્રદય પર કુહાડીના ઘા સમાન
પગરવ રસ્તાઓ કંપાવી રહયા છે.
જુલમગારોના મનમાં ફોતરી જેટલી
સંવેદના કે આભાસ નથી,
આ ચીસો, હૈયાવરાળ અને પગરવ
ખુરશી હચમચાવી દેશે,
એ લોહિયાળ પગોને ધોઈને પાણી
પીશો તો પણ નહિં બક્ષે.
ઘર માટે ભરાયેલાં બચકાં પાછાં ફરશે
ક્રાંતિની અસહ્ય લપટો સાથે,
એમનાં સુકાઈ ગયેલાં પેટ અને ગળાં
આ લપટોને પ્રચંડ વેગ આપશે.
ફ્રાંસની ક્રાંતિની જેમ પહોંચી જશે,
હીસાબ માંગવા આ મજુરો.
કિલ્લાઓ અને સામ્રાજયનો
વિધ્વંસ થશે 
અને એમના ભાગની
એક એક ઈંટ ખેંચી જશે.

Comments

Popular posts from this blog

Two Poems: Vajesinh Pargi

1. There was No fistful grains. On hearth  Mother had Pebbles in the pot Boiling in the pot. The children  grasped this And slept Forgetting hunger. 2. Bundle on the head, Child on arm, Hunger in belly, Parched throat, Tears in eyes And helpless hands. With this much load We  We were rushing  towards our native house. The end of earth Is very far And the feet are bleeding. We had come  to earn our bread But we got The pain  Of entire world. વજેસિંહ પારગી બે કવિતા 1. ઘરમાં નહોતું  મૂઠી ધાન તો મા ઉકાળતી રહી હાંડલીમાં પથરા કલાકોના કલાકો. ચૂલા પર હાંડલી જોઈને સમજી ગયાં છોકરાં ને સૂઈ ગયાં ભૂલીને ભૂખ. 2. માથે પોટલાં ને કાખમાં છોકરાં પેટમાં ભૂખ ને ગળામાં શોષ આંખમાં આંસુ ને લાચાર હાથ. આતાટલો બોજ ઊંચકીને ભાગ્યાં છીએ અમે ઘર ભણી. બહુ દૂર છે ધરતીનો છેડો ને પગમાંથી વહે છે લોહીની ધાર. અમે તો આવ્યાં હતાં  રળવા રોટલો પણ દઈ દીધી અમને દુનિયા આખીની પીડા.