Corona and the Humans: Hitendra Hitkar

The mask on the face

Continuously

Smothers.

Being Selfish

Is the only religion he follows.

The distance

Makes his humanity

Disappear

And he has turned

Totally silent.

Whole world observes

Untouchability

With him.

The human being

has turned into

a philosophy

a balloon

That bursts

With slightest touch

Of something

sharp.

કોરોના અને માણસ

હિતેન્દ્ર હિતકર

ગૂંગળાવી રહી છે

સતત મુખે મુખપટ્ટીકા

મઝહબે

મતલબી

બની ગયો માણસ.

અંતરથી

છૂમંતર

અરે! મૂંગોમંતર

થઈ ગયો છે માણસ.

આખું વિશ્વ પાળી રહ્યું છે

એની સાથે અસ્પૃશ્યતા.

અણિયાળી ચીજ અડતાં

ફૂટી જતા ફૂગ્ગા જેવી

ફિલસૂફી થઈ ગયો છે

માણસ.

Comments

Two Poems: Vajesinh Pargi

1. There was No fistful grains. On hearth Mother had Pebbles in the pot Boiling in the pot. The children grasped this And slept Forgetting hunger. 2. Bundle on the head, Child on arm, Hunger in belly, Parched throat, Tears in eyes And helpless hands. With this much load We We were rushing towards our native house. The end of earth Is very far And the feet are bleeding. We had come to earn our bread But we got The pain Of entire world. વજેસિંહ પારગી બે કવિતા 1. ઘરમાં નહોતું મૂઠી ધાન તો મા ઉકાળતી રહી હાંડલીમાં પથરા કલાકોના કલાકો. ચૂલા પર હાંડલી જોઈને સમજી ગયાં છોકરાં ને સૂઈ ગયાં ભૂલીને ભૂખ. 2. માથે પોટલાં ને કાખમાં છોકરાં પેટમાં ભૂખ ને ગળામાં શોષ આંખમાં આંસુ ને લાચાર હાથ. આતાટલો બોજ ઊંચકીને ભાગ્યાં છીએ અમે ઘર ભણી. બહુ દૂર છે ધરતીનો છેડો ને પગમાંથી વહે છે લોહીની ધાર. અમે તો આવ્યાં હતાં રળવા રોટલો પણ દઈ દીધી અમને દુનિયા આખીની પીડા.

Have Patience: Girish Radhukiya

Those days will return, have patience, The roads will be crowded, have patience. The mountains of pain hang on our heads, Tomorrow for sure, will melt , have patience Why do you worry that you are locked in house? In the house, you'll find heaven, have patience. Tomorrow again morning of happiness will dawn, The sun of sorrows will set, have patience. The faces that you love will arrive to see you, have patience. ગિરીશ પરમાર ધીરજ ધરજો એ દિવસો પણ પાછા વળશે, ધીરજ ધરજો. પાછા રસ્તાઓ ખળભળશે, ધીરજ ધરજો. પીડાઓના પ્હાડો છો ને માથે આજે, કાલે નક્કી એ ઓગળશે, ધીરજ ધરજો. આજે ઘરમાં પૂરાયાની ચિંતા કેવી? ઘરમાં પણ સ્વર્ગ નીકળશે, ધીરજ ધરજો. કાલે પાછી ઉગવાની સુખની ઉષા હોં, દુઃખનો સૂરજ સાચ્ચે ઢળશે, ધીરજ ધરજો. મનગમતા ચ્હેરાઓ તમને પ્હેલા માફક, પ્હેલા માફક આવી મળશે, ધીરજ ધરજો. @ ગિરીશ રઢુકીયા

Corona: Ishwar Chauhan

Corona He rang the bell, The other blew the conch shell. His tambourine rang, The other's bell tinkled. Here a drum beat, There sound of tin pot and a bucket. D for drum somewhere and S for sweat somewhere. Earthen lamp in the niche and Laxmi crackers somewhere. Candle made of wax, Incense sticks. Some had much vigour, Others' shouts were loud. Without understanding some danced, Mistakenly some sang. Many spoons and plates, All snaps of fingers and clapping hands. One got honoured, The other asked for honour. Some won, some lost, that's history, And that is the end of the story. ઈશ્વર ચૌહાણ કોરોના એણે વગાડ્યો'તો ઘંટ. તેણે ફૂંક્યો'તો શંખ. એની ખંજરી ખનનન. તેની ઘંટડી ટનનન. અહીં વાગ્યા'તા ઢોલ. તહીં ડબલાં ને ડોલ. ક્યાંક નગારાનો ન. ક્યાંક તગારાનો ત. ગોખે દીવા. લક્ષ્મી ટેટા. બત્તીઓ મીણની. બત્તીઓ અગરની. અમુકનો કાફી હતો જોશ. તમુકનો ભારે જયઘોષ. નાસમજમાં નાચ. ગફલતમાં ગાન. ઘણાં ચમચી-થાળી. બધાં ચપટી-તાળી. દીધાં એકે સન્માન. લીધાં બીજે બહુમાન. ઊગી આકડે ઊરી. ને થઈ વાતેય પૂર...

CoronaTime

Search This Blog