Skip to main content

The Ants: Kusum Dabhi

The Ants

There is an open, wide ground,
They live in a collective in a hole.

They come out, every dawn and dusk,
No rules, no restrictions and yet everything cool.

They earn together, they sweat together,
Content with the little, they share, they eat together.

They earn their daily wages, breaking their bodies,
They offer food to the young and old, only thereafter they eat.

No high hopes, not they expect much.
Self reliant they work, thus they live.

Corona cyclone blew, and the things changed for worst. 
Like the ants swarming from antholes in month of chaitra, they crowd on the road.

Bundles and children on shoulders,and old mothers they carry,
Empty bellies, empty pockets,and empty minds, they walk.
To earn merit, the humanists offer food to the ants,
Flour,sugar and oil they mix, and move from  place to place to offer.

The hypocrites, the cheats,eat the things meant for the ants.
They crush the ants, cursing the ants.

Why they move in such terrible sun, why they crowd?
May they come out, but why this waling on the road?

They don't have courage to tolerate hunger, they don't care for for the nation,
The blockheads,  why they spread the virus?

Such philosophy, the patriots Twitter,
Ants, they consider  the workers,

કુસુમ ડાભી
કીડીઓ

ખુલ્લા મેદાનમાં કાંઈ કેટલાય દર,
દરની માંહયે રહે ટોળામાં સહુ.

હારબંધ નીકળે સવાર ને સાંજ,
ન કોઈ રોકટોક, ન કોઈ નિયમ તોય સાવ શાંત.

સહિયારું મેળવે, સહિયારું ખેંચે ને,
થોડામાંય ઝાઝું સમજી,  વહેંચીને ખાય.

રોજનું લાવે ને રોજનું ખાય, તૂટીને તેર પણ થાય,
તોય પોતાનાં બચ્ચાંને બુઢઢાંને ખવડાવી ને ખાય.

ન કોઈ ઝાઝી આશા, ન કોઈ અપેક્ષા થાય,
જાત મહેનત જિંદાબાદ એમ જીવ્યે જાય.

વાયો કોરોનાનો વાયરો ને હાલ બેહાલ થાય,
કીડિયારું ઉભરે ચૈત્ર માસે, એમ સડકે ઉભરાય જાય.

પોટલાં પોયરાનો ભાર સંગે માડીને ઉપાડી ચાલતા થાય,
ખાલી પેટ, ખાલી ખિસ્સા, ને ખાલી દિમાગે ચાલ્યા જાય.

પુણ્ય કમાવા, માનવતાવાદીઓ ક્યાંક કીડિયારું પૂરવા જાય,
લોટ, ખાંડ, તેલ મિક્સ કરીને દરે દરે વેરતા જાય.

લેભાગુ પાખંડીઓ, કીડિયારું માહે થી, મોંઢામાં ફાંકતા જાય,
મોઢું સાફ કરીને, કીડીઓ પર પગ મૂકતા, કડવા વેણ બોલતા જાય.

આવા તે તડકે શાને નીકળે બહાર, ટોળે ને ટોળે રખડતા કેમ જાય?
નીકળે ભલે બહાર તોય, શાને સડકો પર ચાલતા જાય?

 ભૂખ વેઠવાની તેવડ નથી, દેશ હિત ની સમજણ નથી,
આ અક્કલના ઓથમીરો,  કોરોના ફેલાવતા કેમ જાય? 

બસ આવી ફિલોસોફી ની વાતો ટ્વીટર પર ઝીંકયે જાય,
આ દંભી દેશભક્તો મજૂરોને કીડીઓ સમજતા હાય.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Two Poems: Vajesinh Pargi

1. There was No fistful grains. On hearth  Mother had Pebbles in the pot Boiling in the pot. The children  grasped this And slept Forgetting hunger. 2. Bundle on the head, Child on arm, Hunger in belly, Parched throat, Tears in eyes And helpless hands. With this much load We  We were rushing  towards our native house. The end of earth Is very far And the feet are bleeding. We had come  to earn our bread But we got The pain  Of entire world. વજેસિંહ પારગી બે કવિતા 1. ઘરમાં નહોતું  મૂઠી ધાન તો મા ઉકાળતી રહી હાંડલીમાં પથરા કલાકોના કલાકો. ચૂલા પર હાંડલી જોઈને સમજી ગયાં છોકરાં ને સૂઈ ગયાં ભૂલીને ભૂખ. 2. માથે પોટલાં ને કાખમાં છોકરાં પેટમાં ભૂખ ને ગળામાં શોષ આંખમાં આંસુ ને લાચાર હાથ. આતાટલો બોજ ઊંચકીને ભાગ્યાં છીએ અમે ઘર ભણી. બહુ દૂર છે ધરતીનો છેડો ને પગમાંથી વહે છે લોહીની ધાર. અમે તો આવ્યાં હતાં  રળવા રોટલો પણ દઈ દીધી અમને દુનિયા આખીની પીડા.
Post a Comment
Read more

Have Patience: Girish Radhukiya

Those days will return, have patience, The roads will be crowded, have patience. The mountains of pain hang on our heads, Tomorrow for sure, will melt , have patience Why do you worry that you are locked in house? In the house, you'll find heaven,  have patience. Tomorrow again morning of happiness will dawn, The sun of sorrows will set,  have patience. The faces that you love will arrive  to see you, have patience. ગિરીશ પરમાર ધીરજ ધરજો એ દિવસો પણ પાછા વળશે, ધીરજ ધરજો.  પાછા રસ્તાઓ ખળભળશે, ધીરજ ધરજો.  પીડાઓના પ્હાડો છો ને માથે આજે,  કાલે નક્કી એ ઓગળશે, ધીરજ ધરજો.  આજે ઘરમાં પૂરાયાની ચિંતા કેવી?  ઘરમાં પણ સ્વર્ગ નીકળશે, ધીરજ ધરજો.  કાલે પાછી ઉગવાની સુખની ઉષા હોં,  દુઃખનો સૂરજ સાચ્ચે ઢળશે, ધીરજ ધરજો.  મનગમતા ચ્હેરાઓ તમને પ્હેલા માફક,  પ્હેલા માફક આવી મળશે, ધીરજ ધરજો.  @ ગિરીશ રઢુકીયા
Post a Comment
Read more

Corona: Ishwar Chauhan

  Corona He rang the bell, The other blew the conch shell. His tambourine rang, The other's bell tinkled. Here a drum beat, There sound of tin pot and a bucket. D for drum somewhere and S for sweat somewhere. Earthen lamp in the niche and Laxmi crackers somewhere. Candle made of wax, Incense sticks. Some had much vigour, Others' shouts were loud. Without understanding some danced, Mistakenly some sang. Many spoons and plates, All snaps of fingers and clapping hands. One got honoured, The other asked for honour. Some won, some lost, that's history, And that is the end of the story. ઈશ્વર ચૌહાણ કોરોના એણે વગાડ્યો'તો ઘંટ. તેણે ફૂંક્યો'તો શંખ. એની ખંજરી ખનનન. તેની ઘંટડી ટનનન. અહીં વાગ્યા'તા ઢોલ. તહીં ડબલાં ને ડોલ. ક્યાંક નગારાનો ન. ક્યાંક તગારાનો ત. ગોખે દીવા. લક્ષ્મી ટેટા. બત્તીઓ મીણની. બત્તીઓ અગરની. અમુકનો કાફી હતો જોશ. તમુકનો ભારે જયઘોષ. નાસમજમાં નાચ. ગફલતમાં ગાન. ઘણાં ચમચી-થાળી. બધાં ચપટી-તાળી. દીધાં એકે સન્માન. લીધાં બીજે બહુમાન. ઊગી આકડે ઊરી. ને થઈ વાતેય પૂર...
Post a Comment
Read more