Skip to main content

The Ghats of Ganges

To begin with thirteen days
Followed by thirty three days
And thereafter for seventy five days
No hearth in our hutmets was lit.
Our minds were aflame
In the empty pans
In the corona time
As a dead body of a relative 
who died of the TB
Burns.
For thirteen days
We ate in a temple.
For fifteen days 
We ate in a mosque.
An organization, gave us food at night
For ten, twelve days
Took  in total 
photos
One thousand and twenty.
We were tired.
As the lockdown wad released
We set out
From Ahmadabad to Allahabad.
We gave away all the household things
That we got 
With the hard earned money,
To our landlord
Gratis
As he had donated blood
To my dying daughter
On a day when it was raining.
My family and I
Wanted to return
To Allahabad,
Instead 
We reached a chat on the Ganges.

ગંગાઘાટ 
જયેશ જીવીબહેન સોલંકી 

સૌથી પહેલાં તેર દિવસ 
પછી પાછા તેત્રીસ દિવસ 
અને એના પછી પંચોતેર દિવસ 
ના સળગ્યા અમારી ઝુંપડપટ્ટીના
મોટાભાગના ઘરના  ચુલા.
ભડ ભબળતી હોય 
ટીબી થયેલા કોઈ સ્વજનની લાશ
એમ બળતા રહ્યા અમારાં મન કોરોનાકાળમા
ચુલા પર મૂકેલી ખાલી તપેલીઓમાં!
તેર દિવસ મંદિરમાં ખાધું
પંદર દિવસ મસ્જિદમાં
સંસ્થાવાળા આપી ગયા વાળું 
દસબાર દિન 
પણ ફોટા પાડ્યા 
એક હજારને વીસ!
અમે કંટાળ્યા હતા 
જેવું લોકડાઉન ખુલ્યું 
અમે ચાલી નીકળ્યાં
અમદાવાદથી અલ્હાબાદ
પરસેવો વહાવી
વસાવેલો તમામ સામાન 
અમે અમારા ઘર માલિકને આપી દીઘો 
આમ જ મફતમાં.
એક દિવસ ઘરમાલિક 
મારી મરતી દિકરીને વરસતા વરસાદમાં 
આપવા આવેલો લોહી એટલા માટે.
મારે ને મારા પરિવારે 
જવું હતું અલ્હાબાદ,
પણ અમે પહોચી ગયા છીએ 
ગંગાઘાટ!!

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Invitation from another planet

On a planet Named sun, My lover has sown bajari, She  single handedly ploughed the land, sown the seeds, watered it and weeded it. She has now invited me From the seventh sky, to reap the crop On a condition that Whatever mother of pearls I reap Will be my own. And I am hungry  For so many days In the Corona times. Should I go to reap the crop? પરગ્રહી પ્રેમિકાનું નિમંત્રણ જયેશ જીવીબહેન સોલંકી સુર્ય નામના  ગ્રહ  પર  વાવી છે બાજરી મારી પ્રેમિકાએ  ખેડ્યું, વાવ્યું, પાણી પાયું,નીદ્યુ એણે એકલ હાથ   પૂળા લણવા  મને  મોકલ્યું છે નોતરું છેક સાતમા આસમાનેથી! ને મુકી છે શરત  જેટલા પૂળા લણે તું એટલાં બાજરીયાં તારા બાપનાં. ને હું ભુખ્યો છું આ કોરોના કાળમાં કેટલાય દિવસોથી . શું હું જતો રહું? પૂળા લણવા?!!!
Post a Comment
Read more

Two Poems: Vajesinh Pargi

1. There was No fistful grains. On hearth  Mother had Pebbles in the pot Boiling in the pot. The children  grasped this And slept Forgetting hunger. 2. Bundle on the head, Child on arm, Hunger in belly, Parched throat, Tears in eyes And helpless hands. With this much load We  We were rushing  towards our native house. The end of earth Is very far And the feet are bleeding. We had come  to earn our bread But we got The pain  Of entire world. વજેસિંહ પારગી બે કવિતા 1. ઘરમાં નહોતું  મૂઠી ધાન તો મા ઉકાળતી રહી હાંડલીમાં પથરા કલાકોના કલાકો. ચૂલા પર હાંડલી જોઈને સમજી ગયાં છોકરાં ને સૂઈ ગયાં ભૂલીને ભૂખ. 2. માથે પોટલાં ને કાખમાં છોકરાં પેટમાં ભૂખ ને ગળામાં શોષ આંખમાં આંસુ ને લાચાર હાથ. આતાટલો બોજ ઊંચકીને ભાગ્યાં છીએ અમે ઘર ભણી. બહુ દૂર છે ધરતીનો છેડો ને પગમાંથી વહે છે લોહીની ધાર. અમે તો આવ્યાં હતાં  રળવા રોટલો પણ દઈ દીધી અમને દુનિયા આખીની પીડા.
Post a Comment
Read more

Have Patience: Girish Radhukiya

Those days will return, have patience, The roads will be crowded, have patience. The mountains of pain hang on our heads, Tomorrow for sure, will melt , have patience Why do you worry that you are locked in house? In the house, you'll find heaven,  have patience. Tomorrow again morning of happiness will dawn, The sun of sorrows will set,  have patience. The faces that you love will arrive  to see you, have patience. ગિરીશ પરમાર ધીરજ ધરજો એ દિવસો પણ પાછા વળશે, ધીરજ ધરજો.  પાછા રસ્તાઓ ખળભળશે, ધીરજ ધરજો.  પીડાઓના પ્હાડો છો ને માથે આજે,  કાલે નક્કી એ ઓગળશે, ધીરજ ધરજો.  આજે ઘરમાં પૂરાયાની ચિંતા કેવી?  ઘરમાં પણ સ્વર્ગ નીકળશે, ધીરજ ધરજો.  કાલે પાછી ઉગવાની સુખની ઉષા હોં,  દુઃખનો સૂરજ સાચ્ચે ઢળશે, ધીરજ ધરજો.  મનગમતા ચ્હેરાઓ તમને પ્હેલા માફક,  પ્હેલા માફક આવી મળશે, ધીરજ ધરજો.  @ ગિરીશ રઢુકીયા
Post a Comment
Read more