કોરોના પ્રેમસંક્રમણ

In the Corona times

Without any salary

Millions of workers

set out on their feet

to their native homes.

Some of them before

Their death were not chanting

Name of Rama ,

They were blabbering

Bread, clothes ,house.

If you lick honey,

It barely tastes sweet.

The respect only that much.

All the cities of the world has exiled them,

As Hidus exiled Muslims to Pakistan and

Drove away Hindus to Hindustan.

Corona crosses all barriers.

It spreads like

The birds

The wind

The rivers and the seas

It breaks all the borders of the nations

And spreads like the sky.

Now there is a single solution.

Human beings too

The wind

The Birds

And the rivers

Cross the borders

And learn to love

Human beings.

કોરોનાનું પ્રેમસંક્રમણ

જયેશ જીવીબહેન સોલંકી

કોરાના કાળમાં

વગર પગારે

ઘર ગામ ભણી ચાલી નિકળેલા

લાખો મજુરો માથી કેટલાક મજુર

હે રામ ! હે રામ ! હે રામ નહીં

મરતાં પહેલાં બબડતાં હતાં

રોટી, કપડાં ,મકાન .

મધ ચાટવાથી

મ્હોં મીઠું થાય એટલું જ માન સમ્માન!!

છતાં

પણ દુનિયાના દરેક શહેરે હવે

કાઢી મુક્યાં એમને એ રીતે

જેમ હિન્દુઓએ કાઢી મુકેલાં

મુસલમાન ભારતીયો ને

પાકિસ્તાન.

જેમ

પાકિસ્તાનીઓએ કાઢી મુકેલાં

હિન્દુઓને હિન્દુસ્તાન.

કોરોના ને નથી નડતી સરહદો

એ તો પંખીઓની જેમ

પવન જેમ

નદીઓ , સાગરની જેમ

રાષ્ટ્રીય સરહદો તોડી ને

ફેલાય છે આકાશ ની જેમ!!

હવે એકજ રસ્તો છે

મનુષ્ય પણ

પવનની જેમ

પંખીઓની જેમ

અને નદીઓની જેમ

સરહદો ઓળંગી મનુષ્યને

પ્રેમ કરતાં શીખે!!!

Comments

Two Poems: Vajesinh Pargi

1. There was No fistful grains. On hearth Mother had Pebbles in the pot Boiling in the pot. The children grasped this And slept Forgetting hunger. 2. Bundle on the head, Child on arm, Hunger in belly, Parched throat, Tears in eyes And helpless hands. With this much load We We were rushing towards our native house. The end of earth Is very far And the feet are bleeding. We had come to earn our bread But we got The pain Of entire world. વજેસિંહ પારગી બે કવિતા 1. ઘરમાં નહોતું મૂઠી ધાન તો મા ઉકાળતી રહી હાંડલીમાં પથરા કલાકોના કલાકો. ચૂલા પર હાંડલી જોઈને સમજી ગયાં છોકરાં ને સૂઈ ગયાં ભૂલીને ભૂખ. 2. માથે પોટલાં ને કાખમાં છોકરાં પેટમાં ભૂખ ને ગળામાં શોષ આંખમાં આંસુ ને લાચાર હાથ. આતાટલો બોજ ઊંચકીને ભાગ્યાં છીએ અમે ઘર ભણી. બહુ દૂર છે ધરતીનો છેડો ને પગમાંથી વહે છે લોહીની ધાર. અમે તો આવ્યાં હતાં રળવા રોટલો પણ દઈ દીધી અમને દુનિયા આખીની પીડા.

Have Patience: Girish Radhukiya

Those days will return, have patience, The roads will be crowded, have patience. The mountains of pain hang on our heads, Tomorrow for sure, will melt , have patience Why do you worry that you are locked in house? In the house, you'll find heaven, have patience. Tomorrow again morning of happiness will dawn, The sun of sorrows will set, have patience. The faces that you love will arrive to see you, have patience. ગિરીશ પરમાર ધીરજ ધરજો એ દિવસો પણ પાછા વળશે, ધીરજ ધરજો. પાછા રસ્તાઓ ખળભળશે, ધીરજ ધરજો. પીડાઓના પ્હાડો છો ને માથે આજે, કાલે નક્કી એ ઓગળશે, ધીરજ ધરજો. આજે ઘરમાં પૂરાયાની ચિંતા કેવી? ઘરમાં પણ સ્વર્ગ નીકળશે, ધીરજ ધરજો. કાલે પાછી ઉગવાની સુખની ઉષા હોં, દુઃખનો સૂરજ સાચ્ચે ઢળશે, ધીરજ ધરજો. મનગમતા ચ્હેરાઓ તમને પ્હેલા માફક, પ્હેલા માફક આવી મળશે, ધીરજ ધરજો. @ ગિરીશ રઢુકીયા

Invitation from another planet

On a planet Named sun, My lover has sown bajari, She single handedly ploughed the land, sown the seeds, watered it and weeded it. She has now invited me From the seventh sky, to reap the crop On a condition that Whatever mother of pearls I reap Will be my own. And I am hungry For so many days In the Corona times. Should I go to reap the crop? પરગ્રહી પ્રેમિકાનું નિમંત્રણ જયેશ જીવીબહેન સોલંકી સુર્ય નામના ગ્રહ પર વાવી છે બાજરી મારી પ્રેમિકાએ ખેડ્યું, વાવ્યું, પાણી પાયું,નીદ્યુ એણે એકલ હાથ પૂળા લણવા મને મોકલ્યું છે નોતરું છેક સાતમા આસમાનેથી! ને મુકી છે શરત જેટલા પૂળા લણે તું એટલાં બાજરીયાં તારા બાપનાં. ને હું ભુખ્યો છું આ કોરોના કાળમાં કેટલાય દિવસોથી . શું હું જતો રહું? પૂળા લણવા?!!!

CoronaTime

Search This Blog