In the Corona times Without any salary Millions of workers set out on their feet to their native homes. Some of them before Their death were not chanting Name of Rama , They were blabbering Bread, clothes ,house. If you lick honey, It barely tastes sweet. The respect only that much. All the cities of the world has exiled them, As Hidus exiled Muslims to Pakistan and Drove away Hindus to Hindustan. Corona crosses all barriers. It spreads like The birds The wind The rivers and the seas It breaks all the borders of the nations And spreads like the sky. Now there is a single solution. Human beings too Like The wind The Birds And the rivers Cross the borders And learn to love Human beings. કોરોનાનું પ્રેમસંક્રમણ જયેશ જીવીબહેન સોલંકી કોરાના કાળમાં વગર પગારે ઘર ગામ ભણી ચાલી નિકળેલા લાખો મજુરો માથી કેટલાક મજુર હે રામ ! હે રામ ! હે રામ નહીં મરતાં પહેલાં બબડતાં હતાં રોટી, કપડાં ,મકાન . મધ ચાટવાથી મ્હોં મીઠું થાય એટલું જ માન સમ્માન!! છતાં પણ દુનિયાના દરેક શહેરે હવે કાઢી મુક્યા
On a planet Named sun, My lover has sown bajari, She single handedly ploughed the land, sown the seeds, watered it and weeded it. She has now invited me From the seventh sky, to reap the crop On a condition that Whatever mother of pearls I reap Will be my own. And I am hungry For so many days In the Corona times. Should I go to reap the crop? પરગ્રહી પ્રેમિકાનું નિમંત્રણ જયેશ જીવીબહેન સોલંકી સુર્ય નામના ગ્રહ પર વાવી છે બાજરી મારી પ્રેમિકાએ ખેડ્યું, વાવ્યું, પાણી પાયું,નીદ્યુ એણે એકલ હાથ પૂળા લણવા મને મોકલ્યું છે નોતરું છેક સાતમા આસમાનેથી! ને મુકી છે શરત જેટલા પૂળા લણે તું એટલાં બાજરીયાં તારા બાપનાં. ને હું ભુખ્યો છું આ કોરોના કાળમાં કેટલાય દિવસોથી . શું હું જતો રહું? પૂળા લણવા?!!!