CoronaTime

Lockdown India On the back sits old India The young india drives ahead. The two tyres, ashoka chakra, The road slopes, up and down. The road is straight, speed ride o! In the early morning, in the scorching sun The bicycle moves, Travels miles, Gets tired. Takes some water, gives some water. Takes a crumb of bread, offers some. The bicycle moves, The road shortens. The young india, the old india. Hungry, thirsty,  half of india. Away from this india One  india, Shameful india. Eating to the brim And laughing loud. India india, india india was backward earlier, went even farther back. ઉમેશ સોલંકી લૉકડાઉન-ભારત પાછળ બેઠું ઘરડું ભારત કુમળું ભારત હાંકે આગળ ચક્ર અશોકનાં બબ્બે ટાયર રોડના ઢાળ ચડ-ઊતર પંથ સીધા સરર સર વહેલી સવારે, તપતા તાપે સાયકલ ચાલે માઇલો કાપે થાકે  ઘૂંટો પાણી પીવે-પિવડાવે બટકું રોટલો ખાય-ખવડાવે સાયકલ ચાલે રસ્તો ખુટાડે કુમળું ભારત ઘરડું ભારત ભૂખ્યું-તરસ્યું અડધું ભારત ભારતથી દૂર એક નકટું ભારત ખાતુંપીતું ખી..ખી.. કરતું ભારત ભારત ભારત, ભારત ભારત પાછળ હતુ...

Not one falls. the utensil does not make any sound. Even mole does not come. If you touch the wall The dust sticks to the finger. If the feet move, Immediately, It leaves an impression on the floor. There is a human being But he leaves no impression on the floor  nor the dust sticks. What has happened to the house? It was empty. Now it is even less than that.  ઉમેશ સોલંકી લૉકડાઉન-ઘર એક્કેય પડતું નથી વાસણ ખખડતું નથી છછૂંદર પણ ફરકતું નથી, અડે ભીંત પર આંગળીઓને ચોંટે છેપટ, હલે પગ  લિસોટો તર્ત પડે તળ પર, છે માણસ પણ  ન પડે લિસોટો ન ચોંટે છેપટ, ઘરને આ શું થયું છે હતું ખાલી, હવે ખાલીમાંથી પણ ગયું છે!

The Poor Poor, Of low caste we are. Please do not ask the caste. The poor have no caste. Our ancestors,too, were poor. Made laborers. And we, too, are. We reproduce labourers as per your need The poor as per your need. They,too, will become labourers. As per your need You will get wholesale Or retail Use them as you like The sky is the limit O capitalists. After use  You throw us on the road To die. Your motto is always Use and throw. The Python of lockdown is A clutch of hunger. With lockdown you had some loss But more of us. Money, lives and desires. The mental agony is high. In the human rights we have to complain. The video in the media are not enough? Do the news reporters show fake? The country has gone to dogs. Is the statistics right? Yes, if it suits you. Might is right. where to go? Return to home? It is so far. Even then we will go. We go, but remember what we say, There will be a great flood, It will drown all, Nothing will rescue you. O in power, Ask for vo...

1. We turn to ashes In the flames of hunger Or Are devoured  By Corona. We stand at a place Trapped between the two. 2. Tired We are Of shading and screwing our eyes. We do not see Even in the distance A road to run away or To life. વજેસિંહ પારગી બે કાવ્યો 1. ખાક થઈ જઈએ  ભૂખની જ્વાળામાં કે બની જઈએ કોરોનાનો કોળિયો એવી જગાએ જકડાઈને ઊભા છીએ. 2. થાક્યા છીએ નેજવાં કરી કરીને. પણ દેખાતો નથી દૂરદૂર નાસી છૂટવાનો કે જીવવાનો રસ્તો.

The world has turned into a hospital and Every home is a special room. The women moving around are nurses in PPE. Everyone Patient. Gas cylinder is oxygen cylinder. The hospital is without medicine And yet it palpitates. The death is certain, the life is not. As if you did wrong, To cover your face, a mask. The gloves the doctor wears Is like a precaution: Not to leave fingerprints on a dagger. Everyone if afraid of the other. No taste, is it a dal or a ukalo? Everyone washes hands, Is it washing away life itself? No permission to visit anyone, Only the Yama,The deity of death the authority to move around. Only he is exempted from the lockdown rules. Whole world is a hospital. As if whole world is a mortuary  of tomorrow.

The mask on the face Continuously Smothers. Being Selfish Is the only religion he follows. The distance Makes his humanity Disappear And he has turned Totally silent. Whole world observes Untouchability With him. The human being has turned into a philosophy  like a balloon That bursts With slightest touch Of something sharp. કોરોના અને માણસ હિતેન્દ્ર હિતકર ગૂંગળાવી રહી છે સતત મુખે મુખપટ્ટીકા મઝહબે મતલબી  બની ગયો માણસ. અંતરથી છૂમંતર અરે! મૂંગોમંતર  થઈ ગયો છે માણસ. આખું વિશ્વ પાળી રહ્યું છે એની સાથે અસ્પૃશ્યતા. અણિયાળી ચીજ અડતાં  ફૂટી જતા ફૂગ્ગા જેવી ફિલસૂફી થઈ ગયો છે માણસ.

The eyes get moist like a custom, This time it is not a festive time. No buying, no sale , Everything is locked like the traffic. Second, sixth as the eighth day too , whole Shravan month went without the rain, As we could not meet at the village fair,   the mind is burdened. The mother weeps seeing the discouraged children. Today she could not  afford to cook, something sweet. Even in face of Corona, keep smiling. May be tomorrow , we will live with decor. આંખમાં પલળ્યા કરે વ્યવહાર જેવું, આ વખત લાગે નહીં તહેવાર જેવું. ના ખરીદી કે નથી વેચાણ જેવું. બંધ છે સઘળું નથી સંચાર જેવું. બીજ, છઠ,આઠમ, ગયો શ્રાવણ ય કોરો, ના મળ્યા મેળે, છે મનમાં ભાર જેવું. ઓશિયાળા બાળકો દેખી મા રડે છે, આજ ઘરમાં ન બન્યું કંસાર જેવું. જો છે કોરોના છતાં હસતા રહેજો, જીવશું કાલે સજી શણગાર જેવું.